Χωρὶς τελεία τ' ὄνειρό μας!..

- - - -Χωρὶς τελεία τ' ὄνειρό μας! Βάζαμε μόνο ἀποσιωπητικά!.. / Τὸ συνη­θίζαμε πολύ. Μᾶς ἄρεσε! Ἕνα σωρό ἀποσιωπητικά! Τόσο ποὺ σ' ἕνα ἑβδομαδιαῖο / περιοδικό, ποὺ στέλναμε τοὺς πρώτους στίχους μας, μᾶς ἔγραψαν: / Προσέχετε τὴ στίξη! Ὄχι τόσα ἀποσιωπητικά. / Αὐτό εἶναι δεῖγμα τῶν πρω­τόπειρων... Κι ἀλήθεια / μή καὶ δέν ἤμαστε πρωτόπειροι; Καὶ μείναμε ἄπει­ροι σχεδόν. / Μὰ τί σχεδόν, ποὺ μείναμε – ἄργησε ἡ μητέρα – ἐντελῶς ἄ­πειροι. // Γι' αὐτό ἀγαπούσαμε καὶ πάλι τὴν ἀρχή∙ ὄχι σὰν τὸν παπποῦ, μόνο τὸ τέλος...
- - - -Μάθαμε τελοσπάντων στίξη... Κι ὡστόσο εἶναι χιλιάδες πάλι ἀποσιω­πητικά / τ' ἀστέρια κάθε βράδυ... Τί νὰ ποῦμε; Ποὺ νὰ βάλουμε μιὰ παῦλα;..
~ Γιάννης Ρίτσος ή απλα ο Θεος της ποιησης....